elementów których wnętrza są rozłączne) takich, że granica każdego geometrycznego elementu prostego może być reprezentowana przez sumę (jako operację na zbiorach) innych geometrycznych elementów prostych o niższej wymiarowości należących do tego samego zbioru. Rozłączność elementów w tym przypadku oznacza, że żaden punkt (żadne położenie bezpośrednie) nie leży wewnątrz więcej niż jednego prostego elementu geometrycznego, czyli elementy te nie mają wspólnych punktów. Proste elementy w kompleksie geometrycznym mogą mieć jedynie wspólne granice. Kompleks geometryczny jest zbiorem domkniętym w znaczeniu operacji wyznaczania granicy, co oznacza, że każdemu elementowi w kompleksie geometrycznym odpowiada zbiór (który też jest kompleksem geometrycznym) prostych elementów geometrycznych stanowiących granicę tego elementu.

Z definicji złożonego elementu geometrycznego wynika, że jeżeli pewien prosty element geometryczny jest składnikiem elementu złożonego, wówczas w tym elemencie złożonym istnieje zbiór prostych elementów geometrycznych, których suma stanowi granicę tego prostego elementu geometrycznego.

Podelement złożony danego złożonego elementu geometrycznego jest podzbiorem prostych elementów geometrycznych należących do tego złożonego elementu geometrycznego, a zatem jest również złożonym elementem geometrycznym. Granica obiektu geometrycznego w złożonym elemencie geometrycznym jest jego podelementem złożonym.

Wszystkie proste elementy geometryczne tworzące złożony obiekt geometryczny powinny być zdefiniowane w tym samym układzie współrzędnych.

Najprostszym złożonym elementem geometrycznym jest pojedynczy punkt (element 0–wymiarowy) Złożonym elementem geometrycznym 1–wymiarowym jest krzywa wraz ze swoimi punktami początkowym i końcowym, złożonym elementem geometrycznym 2–wymiarowym jest powierzchnia wraz z krzywą graniczną oraz punktami początkowym i końcowym tej krzywej.